DAJ SIĘ PORWAĆ SERBSKIM RYTMOM

Pomimo tego, co dzieje się za oknem, jakby nie było, kończy się marzec (u dont say). Czyli, chcąc nie chcąc, myśli powoli kierują się ku wakacjom, słońcu(!), wolnemu umysłowi i innym sielankom. A ja się mega jaram, bo w moim przypadku równa się to poszukiwaniom projektu Global Citizen AIESEC. Jasne, że gdybym nie miała żadnych ograniczeń, nie musiałabym się nad niczym zastanawiać i wyfrunęłabym gdzieś do Oceanii. Niestety jestem tylko człowiekiem i skupiam się na Bałkanach. Początkowo wydawało mi się to takie leeejm, ale spędziłam kilka ładnych godzin na przeglądaniu stron o tamtejszej kulturze i okazało się, że nie mogłam się bardziej mylić, bo to teoretycznie tak bliska a jednocześnie tak różna i fascynująca kraina. I z mega świetnym starym rockiem.

Z MĄDROŚCI BARNEYA STINSONA

Jakby to było wczoraj, pamiętam siebie stojącą w różowo-fioletowym zimowym kombinezonie i rękawiczkach na sznurku, z buzią równie szeroko otwartą i oczami jak 5 złotych wgapiającą się w rząd lalkowych bobasów z lśniącymi puklami. Pamiętam też jedno zdanie wypowiedziane przez mamę: Za duży wybór!. I to, że zdecydowałam się na tę w różowej sukience i dałam jej na imię Klaudyna.
Dafaq^^

52 WEEKS DRAWING CHALLENGE: 12

O ile przez długie tygodnie omijałam zajęcia z malarstwa szerokim łukiem, o tyle w ostatnim tygodniu dobrowolnie (!) siadłam do niego w domu (!), żeby trochę go pokrzywdzić. I akurat to mi się udało perfekcyjnie, bo jestem chyba na tym wydziale jakimś wynaturzeniem, mutantem i w ogóle niemalże istotą o trzech parach oczu, bo czego się pędzlem nie dotknę, to zamienia się w ruinę niczym za sprawą czarodziejskiej różdżki. A na dodatek, posiedziałam chwilę nad architekturką pełną szczegółów, co jest generalnie drugą moją zmorą, gdyż jestem istotą ekspresyjną. I na skali fajności prac najwyższe noty mają te, których tworzenia początek był jak najbliżej końca. Tak więc w ogóle dałam czadu w tym tygodniu, sama siebie nie poznaję.

Wiosna idzie czy jak?

LIVING DIVERSITY

pinterest

Gdy pojechałam na swoją pierwszą konferencję AIESEC, był tam jeden bardzo barwny gość rozkręcający całą imprezę. Jego zadaniem było inspirować niewbies i robił to lepiej niż dobrze, bo w ilu krajach on nie był, na ilu kontynentach nie miałby znajomych i w ogóle czego on już w życiu nie zrobił. W wieku około 25 lat, oczywiście. Jasne, że fajnie było o tym posłuchać i poczuć taki american dream, ale nasuwała się myśl, że damn, on jest jeden na miliony, no! Udało mu się, fajnie, ale reszta może nie mieć tyle szczęścia. Tyle, że fakt, on jest jeden na miliony, ale te miliony nie pozostają w tyle.

MAŁE PRZEZNACZENIE

Czy gdyby życie było filmem, kelnerka-pisarka amatorka wylałaby kawę na wydawcę? Czy człowiek budziłby się sekundę przez pożarem, stóż prawa przechadzałby się koło miejsca zbrodni a nieszczęśliwe zakochani umieraliby w momencie gdy już mogliby być w końcu razem? Czy gdyby życie było filmem, obok ludzi mających kontakty ze szpiegami, zamieszkałby węszyciel?

52 WEEKS DRAWING CHALLENGE: 11

pinterest

Zimo, to już przestaje być śmieszne. To, że w piątek zasypałaś drogę do mojego domu w taki sposób, że własna mama obudziła mnie słowami 'dzisiaj nigdzie nie jedziesz' było całkiem uroczę, dzięki. Ale, heloł, masz dokładnie 3 dni żeby usunąć wszelkie oznaki swojej bytności z ulic, pól, lasów, w ogóle z mojego życia. Więc, tak jakby, ogarnij się...?

WIECZNIE ŻYWE HISTORIE MIŁOSNE

Mam taką kuzynkę, z którą nigdy nie możemy nic razem obejrzeć. Powód jest prosty: w naszych wspólnych gustach leży tylko fantasy, więc wszystkie filmy i seriale, które były do obejrzenia, już dawno widziałyśmy. A więc (wypinamy się wdzięcznie na gramatykę) zwykle wygląda to tak, że ona proponuje coś z horrorów, na co ja uśmiecham się kpiąco jednocześnie chowając się za poduszką. Po czym rzucam tytułem jakiegoś romansidła, na którego dźwięk ona robi się zielona na twarzy z nudy i obrzydzenia. Jak świat światem nikt przez panem Jonathanem Levine nie był szalony na tyle, by połączyć dla nas te dwa gatunki. 

Not even Tim Burton.

METRO 2033 - CZYLI JAK SPRÓBOWAĆ NIE ZWARIOWAĆ

Około tygodnia temu, gdy byłam jeszcze w fazie zagłębiania się w hungergamowy fandom, natknęłam się gdzieś na porównanie trylogii do książki Dmitrija Głuchowskiego Metro 2033. Z ciekawości przeczytałam kilka recenzji i dojrzało we mnie postanowienie sprawdzenia fenomenu tego post nuklearnego świata na własne oczy. Zwłaszcza, że rzecz wydawała się mieć poważniejszą otoczkę niż trylogia pani Collins.

52 WEEKS DRAWING CHALLENGE: 10

Tak, to prawda. Moje życie jest skończone. Dobiegło końca, bo narysowałam już wszystkie najprzystojniejsze, najfajniejsze, najzabawniejsze postacie jakie istniały i istniały i istnieć będą. 

MUFFINKI RAFAELLO RAZ PROSZĘ

Dziś jest jedna z tych niedziel, które płyną powoli i spokojnie na czytaniu książek czy oglądaniu filmów a kulminacyjnym punktem dnia jest obiad. Jeśli powieść, którą czytasz (której recenzja skądinąd właśnie powstaje) szarpie ci nerwy, najlepszym sposobem na zrelaksowanie się jest pieczenie. Dziś - babeczek.

A TY JAKIE ZDJĘCIE SOBIE ZROBISZ W KAPITOLU?

Ostatnimi czasy z wypiekami na twarzy obserwuję rozwój pewnej akcji promocyjnej. Dobra, jakiej tam pewnej. Odrzućmy kurtuazję i mówmy prosto z mostu. Chodzi oczywiście o Hunger Games. Kręcą film, drugą część, wychodzi jakoś w listopadzie i mam nadzieję, że utrzyma poziom książki, tym samym podnosząc poziom pierwszego filmu. Bo reklamę sobie robi taką, że mucha nie siada. Akcja jest TAK DOBRA, że może okazać się ZA dobra. Ekranizacja może nie udźwignąć oczekiwań wyrobionych przez promocję. 

Serio.

W CZYM NIE CHODZIĆ NA WIOSNĘ

Jak miło, że wiosna do nas wpadła. Szkoda jedynie, że na krótko. Co nie zmienia faktu, że pewnego dnia (ciągle mam nadzieję, że bardzo niedługo!) zostanie na stałe i zimne stopy będą tylko przykrym wspomnieniem. A wtedy należało by wyciągnąć z szafy odpowiednio lekki ciuszek na wierzch. Problem zaczyna się wtedy, gdy nigdzie nie można go dostać.

52 WEEKS DRAWING CHALLENGE: 9

Kochany Sheldonie!

Zawsze wiedziałam, że jest między nami cienka nić porozumienia, pewna trudno uchwytna jedność umysłów, dzięki której wydajemy się tak dobrze rozumieć, pomimo tego, że się nie znamy. Niestety, nigdy nie mogłam domyślić się powodu jej istnienia.

Teraz widzę go całkiem wyraźnie.

MAY THE ODDS BE EVER IN YOUR FAVOR

Tłumy wiwatują w szaleńczej ekscytacji. Prowadzący rozpływa się w uśmiechach uniesienia. Mentorzy nie mogą się nachwalić swoich zawodników, ich talentu i determinacji. I co im po tym. 

Skoro zwycięży tylko jeden.

PRÓBOWAĆ KAŻDY MOŻE

Nigdy nie byłam z tych lubiących wysiłek fizyczny. Już w podstawówce, gdy miałam same szóstki i piątki, jedyną czwórą, która 'psuła mi świadectwo', była ta z wf-u. Potem było tylko gorzej.